આ કારણોસર પેરિયાર રામાયણને 'એક રાજકીય ગ્રંથ' માનતા હતા

ઈ.વી. રામાસામી નાયકર 'પેરિયાર'(EV Ramasamy Naykar Periyar) ઉર્ફે પેરિયારનો આજે જન્મદિવસ(Birthday) છે. મહાનાયક પેરિયારની વાત નીકળે એટલે તરત રામાયણ વિશેના તેમના વિચારો અને તેમના પુસ્તક સચ્ચી રામાયણ(Sacchi Ramayana)ની વાત નીકળે જ. પેરિયાર રામાયણ(Ramayana)ને એક રાજકીય ગ્રંથ(political treatise) માનતા હતા. આ પુસ્તકનો હિન્દીમાં અનુવાદ(Hindi translation) થયો અને તેને રોકવા માટે યુપીની મનુવાદી સરકારે કોર્ટમાં કેસ કર્યો હતો. આ બંને મામલા વિશે વિસ્તારથી અહીં સમજીએ.

17 સપ્ટેમ્બર, 1879ના રોજ જન્મેલા પેરિયાર મહાન ચિંતકો અને વિચારકોમાંના એક છે. તેઓ એક તર્કવાદી હતા અને કોઈપણ પ્રકારની અંધશ્રદ્ધા, જડતા, અતાર્કિક બાબતોને સ્વીકારતા નહોતા. વર્ચસ્વ, અન્યાય, અસમાનતા, ગુલામી, અજ્ઞાનતાના દરેક સ્વરૂપને તેઓ પડકારતા હતા. તેમની વિશિષ્ટ તર્કશક્તિ, દ્રષ્ટિકોણ અને અભિવ્યક્તિની શૈલીને કારણે જૂન 1970માં યુનેસ્કોએ તેમને આધુનિક યુગના મસીહા, દક્ષિણ-પૂર્વ એશિયાના સુકરાત, સમાજ સુધારવાદી આંદોલનના પિતા અને અજ્ઞાનતા, અંધવિશ્વાસ, રૂઢિવાદ અને નિરર્થક રીતિ-રિવાજોના કટ્ટર દુશ્મન ગણાવ્યા હતા. તેમને વાલ્તેયરની કક્ષાના ફિલોસોફર, વિચારક, લેખક અને ફિલસૂફ તરીકે સ્વીકારવામાં આવ્યા છે. તેમનું પુસ્તક સાચી રામાયણ એક ચર્ચિત કૃતિ રહી છે અને બ્રાહ્મણવાદીઓએ તેને તોડી પાડવા માટે શક્ય તમામ પ્રયત્નો પણ કરી જોયા હતા.

રામાયણને રાજકીય ગ્રંથ કેમ માનતા હતા?

પેરિયાર 'રામાયણ'ને ધાર્મિક પુસ્તક નહોતા માનતા. તેમનું કહેવું હતું કે, તે એક રાજકીય પુસ્તક છે, જે બ્રાહ્મણો દ્વારા દક્ષિણી અનાર્યો પર ઉત્તરી આર્યોના વિજય અને પ્રભુત્વને યોગ્ય ઠેરવવા માટે લખવામાં આવ્યું હતું. તે બિન-બ્રાહ્મણો પર બ્રાહ્મણોનું અને સ્ત્રીઓ પર પુરુષોના વર્ચસ્વનું સાધન પણ છે. રામાયણના મૂળ તત્વને ઉજાગર કરવા માટે પેરિયારે 'વાલ્મીકિ રામાયણ'ના બ્રાહ્મણો દ્વારા કરાયેલા અનુવાદો સહિત અન્ય રામાયણો જેવી કે, 'કમ્બ રામાયણ', 'તુલસીદાસ' રામાયણ' (રામચરિત માનસ), 'બૌદ્ધ રામાયણ', 'જૈન રામાયણ' વગેરેના અનુવાદો અને તેને સંબંધિત ગ્રંથોનો બારીકાઈથી અભ્યાસ કર્યો હતો.

લલઈ સિંહ યાદવ કોણ હતા?

આ સાથે, તેમણે રામાયણ વિશે વિદ્વાનો અને ઇતિહાસકારોની ટિપ્પણીઓનો પણ ઊંડો અભ્યાસ કર્યો. લગભગ ચાલીસ વર્ષ સુધી અભ્યાસ કર્યા પછી, તેમણે તમિલ ભાષામાં લખાયેલા પુસ્તક 'રામાયણ પદિરંગલ'માં(Ramayana Padirangal) તેનો સાર રજૂ કર્યો. આ પુસ્તક 1944માં તમિલ ભાષામાં પ્રકાશિત થયું હતું. પેરિયારના મેગેઝિન 'કુદી અરાસુ' (રિપબ્લિક)ના 16 ડિસેમ્બર 1944ના અંકમાં તેનો ઉલ્લેખ કરવામાં આવ્યો છે. તેનો અંગ્રેજી અનુવાદ દ્રવિડ કઝગમ પબ્લિકેશન્સ દ્વારા 1959માં 'ધ રામાયણઃ અ ટ્રુ રીડિંગ' નામથી પ્રકાશિત કરવામાં આવ્યો હતો. તેનો હિન્દીમાં 1968માં 'સચ્ચી રામાયણ'(The Ramayana: A True Reading) નામથી અનુવાદ થયો હતો. હિન્દી અનુવાદના પ્રકાશક લલઈ સિંહ યાદવ(Lalai Singh Yadav) હતા અને અનુવાદક રામ આધાર(Ram Aadhar) હતા. લલાઈ સિંહ યાદવ ઉત્તર પ્રદેશ-બિહારના પ્રખ્યાત માનવતાવાદી સંગઠન 'અર્જક સંઘ' સાથે સંકળાયેલા લોકપ્રિય સામાજિક-રાજકીય કાર્યકર હતા.

સચ્ચી રામાયણનો વિવાદ

9 ડિસેમ્બર, 1969ના રોજ તત્કાલીન ઉત્તર પ્રદેશ સરકારે 'સચ્ચી રામાયણ' પર પ્રતિબંધ મૂક્યો હતો. આ સાથે, પુસ્તકની તમામ નકલો જપ્ત કરવામાં આવી હતી. ઉત્તર ભારતના પેરિયાર તરીકે જાણીતા પ્રકાશક લલઈ સિંહ યાદવે જપ્તીના આદેશને અલ્હાબાદ હાઈકોર્ટ(Allahabad High Court)માં પડકાર્યો હતો. તેઓ હાઈકોર્ટમાં કેસ જીતી ગયા. હાઈકોર્ટના નિર્ણય સામે સરકારે સુપ્રીમ કોર્ટ(Supreme Court)માં અપીલ કરી હતી.

આ પણ વાંચો: સાવિત્રીબાઈ ફૂલેઃ ઓરિજિનલ બેટી બચાવો આઈકોન

સુપ્રીમ કોર્ટમાં આ ઐતિહાસિક કેસની સુનાવણી ત્રણ જજોની ખંડપીઠ દ્વારા કરવામાં આવી હતી. બેન્ચના અધ્યક્ષ જસ્ટિસ વી.આર. ક્રિષ્ના ઐયર; અને અન્ય બે જસ્ટિસ પી.એન. ભગવતી અને સૈયદ મુર્તઝા ફઝલ અલી હતા. 16 સપ્ટેમ્બર 1976ના રોજ સુપ્રીમ કોર્ટે આ બાબતે સર્વસંમતિથી ચુકાદો આપતાં રાજ્ય સરકારની અપીલને ફગાવી દીધી હતી અને અભિવ્યક્તિની સ્વતંત્રતાની તરફેણમાં ચુકાદો આપ્યો હતો.

સચ્ચી રામાયણની પ્રસ્તાવનામાં પેરિયાર લખે છે....

સચ્ચી રામાયણની પ્રસ્તાવનામાં પેરિયાર લખે છે, "રામાયણ કોઈ ઐતિહાસિક તથ્ય પર આધારિત નથી. આ એક કલ્પના છે. રામાયણ અનુસાર, રામ ન તો તમિલ હતા અને ન તો તમિલનાડુના રહેવાસી હતા. તેઓ ઉત્તર ભારતીય હતા. રાવણ લંકા એટલે કે દક્ષિણ એટલે કે તમિલનાડુનો રાજા હતો; જેની રામ દ્વારા હત્યા કરવામાં આવી હતી. રામમાં તમિલ સભ્યતા (કુરલ સંસ્કૃતિ)નો છાંટો પણ નથી. તેમની પત્ની સીતા પણ ઉત્તર ભારતીય ચરિત્રની અને તમિલ વિશેષતાઓથી વંચિત છે. તે ઉત્તર ભારતની હતી. રામાયણમાં તમિલનાડુના સ્ત્રી-પુરુષોને વાનર અને રાક્ષસ કહીને તેમની મજાક ઉડાવવામાં આવી છે."

"રામાયણમાં વર્ણવેલ યુદ્ધમાં કોઈ ઉત્તરનો રહેવાસી (બ્રાહ્મણ) કે આર્ય (દેવ) માર્યો ગયો નહોતો. એક આર્ય પુત્રના બિમારીને કારણે મરી જવાની કિંમત રામાયણમાં એક શૂદ્રે પોતાનો જીવ આપીને ચૂકવવી પડે છે. તે બધા લોકો, જેઓ આ યુદ્ધમાં મૃત્યુ પામ્યા હતા, તે તમિલ હતા, જેમને રાક્ષસ કહેવાયા."

"રાવણે રામની પત્ની સીતાનું હરણ કર્યું. કારણ કે, રામે તેની બહેન 'સુર્પણખા'નું અંગભંગ કરીને તેનો ચહેરો વિકૃત કરી નાખ્યો હતો. રાવણના આ કાર્યથી લંકા કેમ બાળવામાં આવી? લંકાના લોકો શા માટે માર્યા ગયા? રામાયણની વાર્તાનો હેતુ તમિલોને અપમાનિત કરવાનો છે. તમિલનાડુમાં આ વાર્તા પ્રત્યે આદર દર્શાવવો એ તમિલ સમાજ અને દેશના સ્વાભિમાન માટે ખતરનાક અને ખતરનાક છે. રામ કે સીતાના ચરિત્રમાં એવું કંઈ નથી જેને દૈવી કહી શકાય."

"જેવી રીતે કહેવાતી આઝાદી (1947) મળ્યા પછી ગોરા લોકોની મૂર્તિઓ હટાવી દેવામાં આવી અને તેમના નામો પર રાખવામાં આવેલા સ્થાનોના નામોને ભૂંસી નાખવામાં આવ્યા અને તેમની જગ્યાએ ભારતીય નામો રાખી દેવામાં આવ્યા, તેવી જ રીતે આર્ય દેવતાઓ અને તેમની મહત્તા બતાવતી એ દરેક બાબતોને ભૂંસી નાખવી જોઈએ, જે તમિલો પ્રત્યેના આદર અને સન્માનની લાગણીઓને ઠેસ પહોંચાડે છે. દરેક તમિલ, જેની નસોમાં શુદ્ધ દ્રવિડિયન લોહી વહે છે; તેણે તેને પોતાની ફરજ સમજીને આવું કરવાની પ્રતિજ્ઞા લેવાની છે."

આ પણ વાંચો: E. V. Ramasamy Periyar હિંદુ દેવી-દેવતાઓ અને ધર્મગ્રંથો વિશે શું માનતા હતા?